υπεριώδεις αστέρες

(Αστρον.). Θερμοί αστέρες που παρουσιάζουν σημαντική εκπομπή στα μήκη κύματος της υπεριώδους ακτινοβολίας, δηλ. μεταξύ 25-350 nm (νανομέτρων). Για έναν αστέρα φασματικού τύπου Ο με επιφανειακή θερμοκρασία περίπου 30 000 βαθμών Κέλβιν, πάνω από το 80% της ακτινοβολίας του βρίσκεται στην περιοχή του υ.α. Ο Ήλιος αντίθετα, με επιφανειακή θερμοκρασία περίπου 5800 βαθμών Κέλβιν, εκπέμπει το μεγαλύτερο μέρος της ακτινοβολίας του στην ορατή περιοχή του φάσματος (380 – 750 nm). Διάφορες διαστημικές παρατηρήσεις επέτρεψαν τη μέτρηση των υ. φασμάτων πολλών αστέρων αυτού του τύπου και έτσι βοήθησαν στον ακριβέστερο καθορισμό της ολικής ισχύος της ακτινοβολίας που εκπέμπουν. Κοντά σε αυτά τα γραμμικά φάσματα απορρόφησης και εκπομπής έδωσαν πληροφορίες για τη δομή και την αφθονία των στοιχείων στις αστρικές ατμόσφαιρες και έδειξαν ότι σε πολλούς θερμούς αστέρες φασματικού τύπου Ο, Β και Α υπάρχουν ισχυροί αστρικοί άνεμοι (σταθερή ροή ύλης που εκτοξεύεται από τους αστέρες αυτούς). Εξαιτίας αυτών των ανέμων υπάρχει μεγάλη απώλεια μάζας που επηρεάζει σημαντικά την όλη εξέλιξη του αστέρα. Πολλοί από αυτούς τους θερμούς και λαμπρούς αστέρες περιβάλλονται από εκτεταμένα νέφη.